29 december 2014

Friends' Club of the Gallery of Matica srpska

The Gallery of Matica srpska founded the Friends' Club in 2006 in order to improve its work in accordance with the trends in museum practice in the World. It is intended that the activities of the Club develop the co-operation between the Gallery of Matica srpska and individuals or economic corporations ready to help the preservation and presentation of the national cultural heritage. By founding the Friends' Club of The Gallery of Matica srpska we wanted to indicate how important and significant it is to make donations and invest in the preservation of the national art, as a witness of the past centuries.
The members of the Friends' Club can be commercial institutions, non-profit organizations and individuals ready to contribute to the preservation and work of the Gallery of Matica srpska with their money, services or engagement.
All resources collected in the Friends' Club are invested in four main projects: maintenance of the building, adding to the collection Restoration of works of art and protection of the collection, programme activities (exhibitions, publications, educational programmes)
Become a member of the Friends' Club of the Gallery of Matica srpska, participate in its activities and become a part of one of the leading national cultural institutions.
Note: The above text was copied from the Gallery’s website.

24 december 2014

Stare fotografije Novog Sada

Foto’s van vroeger kunnen mij bekoren. En niet alleen uit nostalgie. Ik kom uit Den Haag en zie graag foto’s van hoe die stad er vroeger uit zag, hoe de stad door de tijd is veranderd. Het bekijken van die verstilde beelden doet mij beseffen dat ik ouder ben geworden, dat ook mijn leven is veranderd. Maar ook dat die stad langer zal bestaan dan ik zal leven.
Dit gevoel van vergankelijkheid, van momento mori maar ook van carpe diem, heb ik ook en vooral als ik historische foto’s bekijk waarop mensen zijn afgebeeld. De foto’s in The Russian Empire, A Portrait In Photographs van Chloe Obolensky, bijvoorbeeld, is daar een goed voorbeeld van. Het boek bevat prachtige afbeeldingen van het Russische volk tussen 1860 en ongeveer 1900. Jong en oud, alleen of in groepsverband, rijk en arm, zelfverzekerd en onderdanig, in uniform of in vodden, schuchter of zelfingenomen, eenzaam of in familiekring, met Aziatische of met Slavische trekken. Al die anonieme mensen, van wie ik niets weet, zijn overleden. De meesten zijn waardig afgebeeld. Gelukkig waren er toen nog geen fotografen die de geportretteerden aanzetten om vooral toch maar te lachen. Deze foto’s zijn ook fantastisch illustratiemateriaal bij de romans en verhalen de grote Russische schrijvers.
Op Facebook verschijnen er regelmatig foto’s van Novi Sad in vroeger tijden. Over het algemeen stadsgezichten zonder mensen, maar zeer bezienswaardig. En ik ben niet de enige die dat vindt. Al deze foto’s krijgen veel ‘likes’ en ook veel reacties.
Ook zonder in te loggen kan je deze foto’s bekijken. De Facebookpagina heeft deze link: Starefotografije Novog Sada. Wil je niet de tijdlijn zien, maar alleen de foto’s, klik dan op de link: alle foto’s.

12 december 2014

Tijdschrift Donau, 2014 nr. 2

De cover van het laatste nummer van Donau, tijdschrift over Midden- en Oost-Europa, toont een kleurenfoto met schilderachtige allure. Dat komt vooral door de lichtinval. De foto, van Nina Cranen, laat twee Slowaakse Roma zien, een kind en zijn vader of moeder, liggend op een bed. De foto illustreert goed het thema van dit nummer: Minderheden.
Het eerste thema-artikel is een interview van hoofdredactrice Helen Kooijman met Peter Vermeersch, een Belgische slavist en politicoloog. Peter Vermeersch stelt daarin dat etnische conflicten bewust worden georganiseerd door politieke krachten. “Kijk naar ex-Joegoslavië en de oorlogen en conflicten tussen Serviërs, Kosovaren, Kroaten, Bosniërs. Het idee is toch dat de mensen daar onder het communistisch bewind hun ware identiteit moesten onderdrukken, dat ze samenleefden terwijl ze dat eigenlijk niet wilden. En dat ze na de val van het communisme eindelijk de mogelijkheid zagen om hun eigen ware historische zelf te zijn: een identiteit vol van eeuwenoude haat tegenover de andere identiteiten. Maar precies het omgekeerde is waar: politici die met elkaar begonnen te strijden om de macht in een uiteenvallend Joegoslavië moedigden mensen aan om etnische verschillen en groepsidentiteit belangrijk te vinden.”
Ook het tweede thema-artikel in dit nummer gaat over ex-Joegoslavië. Joost van Egmond, correspondent in Belgrado, schrijft dat er anno 2014 nog steeds ‘Joegoslaven’ zijn. Joegoslaven zijn mensen die niet meedoen met de nieuwe etnische indeling van de regio. In 2010 verkondigde de toenmalige Servische minister van Minderheden dat Joegoslaven nooit als een nationale minderheid konden gelden want ze hadden geen taal, geen schrift en geen literatuur. Die opmerking leverde hem veel kritiek op. Bovendien namen de Joegoslaven daarop het initiatief om alsnog erkenning te krijgen als nationale minderheid.
In de rubriek ‘Boeken enzo…’ nogmaals een interview van Helen Kooijman met Peter Vermeersch. Dit keer over zijn populaire boek ‘Ex. Over een land dat zoek is’. Voor mijn bespreking van dit boek zie mijn blogbericht van 22 juni 2014 ‘Over een land dat zoek is’. 

6 december 2014

Servische taallessen

Als je de Servische taal wilt leren, maar de taal niet universitair wilt bestuderen, zijn er in Nederland een beperkt aantal mogelijkheden.
De Volksuniversiteit in Den Haag biedt nu al voor het derde jaar cursussen Servisch aan; zie http://www.volksuniversiteitdenhaag.nl/category/servisch. De lessen worden dit jaar gegeven op dinsdagavond. De locatie is het Aloysius College te Den Haag; de docente is mevrouw Nina Popovic. Het lesboek dat wordt gebruikt is ‘Teach Yourself Complete Serbian’.
Sinds kort biedt de Stichting Servische Taal en Cultuur in Nederland ‘Vuk Stefanović Karađžić’ ook Servische-taallessen voor volwassenen. Deze Stichting geeft al enkele jaren in Amstelveen Servische taallessen aan kinderen met een Servische vader en/of moeder.
De Stichting biedt volwassenen de volgende lesmogelijkheden:
1. Klassikale groepslessen in Amstelveen;
2. Online groepslessen via Skype;
3. Privélessen online via Skype.
De docente van deze lessen is mevrouw Ivana Drinjovski. Zij heeft Servische taal en cultuur gestudeerd aan de Universiteit van Novi Sad en heeft daar gewerkt als docente Servische taal voor anderstaligen. Ook is ze getraind om online Servische lessen te geven aan anderstaligen. Het lesmateriaal bestaat uit een theorieboek en een werkboek met CD, getiteld ‘Naučimo srpski 1’, van Isidora Bjelaković & Jelena Vojnović,
Voor meer informatie over deze cursussen van de Stichting Servische Taal en Cultuur in Nederland ‘Vuk Stefanović Karađžić’ en een inschrijfformulier zie http://www.cirilica.nl/NL/index.htm, tab ‘Taalcursus volwassenen’.


22 juni 2014

Over een land dat zoek is

‘Ex. Over een land dat zoek is’ is de titel van een recent uitgegeven boek van de Belgische slavist en politicoloog Peter Vermeersch. De titel verwijst naar voormalig Joegoslavië. In tien hoofdstukken verhaalt Peter Vermeersch van zijn reizen door Kosovo, Servië, Kroatië, Bosnië en Herzegovina, Montenegro, Macedonië en Slovenië.
Zijn boek begint in Brussel waar hij de dochter van een in Brussel vermoorde Kosovaarse mensenrechtenactivist ontmoet. Ontmoetingen vormen de kern van dit boek. En hij ontmoet nogal wat mensen. Vrienden, kennissen en collega-wetenschappers, en vrienden en familie van die vrienden en kennissen. Al deze ontmoetingen leveren Peter Vermeersch veel stof voor verhalen en reflecties.
Peter Vermeersch is nieuwsgierig en is blijkbaar overal een geziene en welkome gast. Hij praat met gewone en minder gewone mensen over hun (vaak ongewone) leven voor, tijdens en na de oorlogen, over hun levensomstandigheden, over sport en muziek, over politiek en religie, over hun dromen en hun liefdes. Mensen die proberen het hoofd boven water te houden in een land met een veelbewogen, nog niet vergeten, geschiedenis.
Peter Vermeersch reist vanuit Pristina naar Pejë (Peć), vanuit Triëst en door Istrië langs de Kroatische kust, vanuit Vojvodina langs de Donau naar Oost-Servië, van Zagreb via Banja Luka naar Tuzla, en vanuit Belgrado naar het Griekse schiereiland Mount Athos. Ook verblijft hij kortere of langere tijd in verschillende steden waaronder Pristina, Skopje, Belgrado, Sarajevo en Ljubljana.
Naar Tuzla reist hij om Zijo te ontmoeten die als achtjarig jongetje een aanval door een paramilitaire bende in uniformen van het Joegoslavische leger overleefde. Zijn hele dorp werd uitgemoord, inclusief zijn vader, zijn zwangere moeder, zijn broer en zijn zes zussen. Wonder boven wonder overleefde hij de aanval. Tot zijn achttiende werd hij opgevoed in sanatorium Igalo in Montenegro. Nu heeft hij een baantje als keukenhulp in een hotel in Tuzla.
Het hoofdstuk waarin Peter Vermeersch verhaalt van zijn reis naar het Servische klooster Hilander op Mount Athos springt er daartegenover uit door zijn lichte toon. Peter Vermeersch maakte deze reis per auto, als gast van de Servisch-orthodoxe priester Vitomir (de chauffeur) en zijn twee zonen. Op de vraag hoeveel glaasjes rakija je tijdens de vasten mag drinken weet zoon Milanko het antwoord: ‘Eén rakija in de naam van de Vader, ééntje in de naam van de Zoon, en ééntje in de naam van de Heilige Geest.’ Ze nemen vanuit Belgrado de populaire snelweg naar de ‘Servische kust’ in Noord-Griekenland. In Servië wordt deze weg ‘Snelweg van Broederschap en Eenheid’ genoemd en in Macedonië (voorspelbaar) ‘Snelweg Aleksander de Grote’. Langs Thessaloníki rijden ze naar Ouranoupolis (het laatste dorp vóór het vrouwen en toeristen ontoegankelijke schiereiland), en varen ze het laatste stuk naar de heilige berg.
De toon van het boek is veelal nuchter en feitelijk, soms een tikje weemoedig, maar altijd liefdevol. Er zijn nauwelijks of geen politieke analyses te vinden. Dat levert een boek op dat, mede door de prettige schrijfstijl, een boeiend en gevarieerd inzicht geeft in het dagelijkse leven in ex-Joegoslavië.
In het boek zijn ter illustratie geen foto’s opgenomen. Voor begeleidende foto’s verwijst Peter Vermeersch in zijn nawoord naar www.overeenlanddatzoekis.com. (Klik op een foto en een begeleidende tekst plus een verwijzing naar een bladzijde in het boek verschijnt.)

3 juni 2014

Hulp voor kleine bedrijven in Obrenovac na de overstroming

Onderstaand bericht is gebaseerd op en geïnspireerd door een bericht op website ‘Slovce’: http://slovce.blogspot.nl/2014/06/recovery-from-floods-in-serbia.html

Zoals u hebt kunnen lezen en zien in kranten, op televisie en op internet, is een aantal Balkanlanden, waaronder Servië, zeer zwaar getroffen door overstromingen van een aantal rivieren, met name de Sava. Een van de zwaarst getroffen steden in Servië is Obrenovac.


Een Nederlandse ondernemer en zijn vrouw hebben het initiatief genomen tot een crowd funding actie met als doel kleine ondernemers in Obrenovac die getroffen zijn door de overstroming te helpen hun bedrijven weer op te bouwen.

De website die de initiatiefnemers voor dit doel in het leven hebben geroepen is: http://4obrenovac2014.org/. Op deze website is alles te vinden over deze inzamelingsactie, inclusief een gedetailleerd overzicht van inkomsten en een verantwoording van de uitgaven.

Als u iets wilt bijdragen aan het herstel van kleine bedrijven in Obrenovac dan kunt u uw bijdrage doneren via 4just1.com/project/621. De inzamelingsactie loopt tot eind juni aanstaande.

Iedere bijdrage is welkom. Bij voorbaat dank!