24 december 2014

Stare fotografije Novog Sada

Foto’s van vroeger kunnen mij bekoren. En niet alleen uit nostalgie. Ik kom uit Den Haag en zie graag foto’s van hoe die stad er vroeger uit zag, hoe de stad door de tijd is veranderd. Het bekijken van die verstilde beelden doet mij beseffen dat ik ouder ben geworden, dat ook mijn leven is veranderd. Maar ook dat die stad langer zal bestaan dan ik zal leven.
Dit gevoel van vergankelijkheid, van momento mori maar ook van carpe diem, heb ik ook en vooral als ik historische foto’s bekijk waarop mensen zijn afgebeeld. De foto’s in The Russian Empire, A Portrait In Photographs van Chloe Obolensky, bijvoorbeeld, is daar een goed voorbeeld van. Het boek bevat prachtige afbeeldingen van het Russische volk tussen 1860 en ongeveer 1900. Jong en oud, alleen of in groepsverband, rijk en arm, zelfverzekerd en onderdanig, in uniform of in vodden, schuchter of zelfingenomen, eenzaam of in familiekring, met Aziatische of met Slavische trekken. Al die anonieme mensen, van wie ik niets weet, zijn overleden. De meesten zijn waardig afgebeeld. Gelukkig waren er toen nog geen fotografen die de geportretteerden aanzetten om vooral toch maar te lachen. Deze foto’s zijn ook fantastisch illustratiemateriaal bij de romans en verhalen de grote Russische schrijvers.
Op Facebook verschijnen er regelmatig foto’s van Novi Sad in vroeger tijden. Over het algemeen stadsgezichten zonder mensen, maar zeer bezienswaardig. En ik ben niet de enige die dat vindt. Al deze foto’s krijgen veel ‘likes’ en ook veel reacties.
Ook zonder in te loggen kan je deze foto’s bekijken. De Facebookpagina heeft deze link: Starefotografije Novog Sada. Wil je niet de tijdlijn zien, maar alleen de foto’s, klik dan op de link: alle foto’s.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten